تأثیر دور کاری و منابع انسانی بر عملکرد کارکنان

دور کاری نقطه عزیمت از شرایط کاری استاندارد به سمت رویه­های کاری قابل انعطاف می­باشد که در حال حاضر عمومیت یافته و به چالش منحصر به فردی، برای مدیران و کارکنان تبدیل شده است. در برنامه پنجم توسعه، دور کاری به عنوان ساز و کاری جدید در شیوه انجام کار، روش سازماندهی کار و در واقع یک نوع مدیریت جدید در کشور مورد تصویب و تاکید قرار گرفت. در این پژوهش تأثیر پرورش منابع انسانی بر انتخاب و پذیرش دور کاری و اثر تعدیل کنندگی آن بر عملکرد مورد تجزیه و تحلیل قرا گرفته است. محققین، تعداد 156 نفر از مدیران ارشد اجرائی و مدیران منابع انسانی سازمان ها و شرکت های ایرانی را به عنوان جامعه آماری تحقیق انتخاب کردند. با توجه به نوع هدف، داده های مورد نیاز و روش اجرا از روش تحقیق همبستگی و از آزمون های آماری t و رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که روش­های پرورش منابع انسانی به شدت با میزان پذیرش دور کاری ارتباط دارند و آن ها رابطه بین دور کاری و عملکرد سازمانی را تعدیل و تنظیم می­کنند. اثر تعدیل کنندگی مثبت روش­های پرورش منابع انسانی اشاره می­کند به اینکه اجرا و پیاده­سازی فقط به این علت ضروری و لازم نیست که انتخاب و پذیرش دور کاری را تسهیل می­کند بلکه آن ها تأثیر دور کاری در سطح سازمانی را افزایش­ می دهند. در پایان تحقیق، ضمن بحث و نتیجه­گیری، پیشنهادهایی کاربردی برای مدیران سازمان­ها و پیشنهاد­هایی آتی برای محققین ارائه شده است.